شعر خواندن پارميدا

2.5 سالگي پارميدا

دخترکم اين شعرها را مي خواند

مي رم مدرسه جيباب پره فندق و پسته موش موشک من غصه مي خوره چونکه نمي تونه بره مدرسه

البته نمي دانم چرا اين شعر را با غصه و لرزش صدا مي خواند

توپولويم توپلو صورتم مثل هلو مامان خوبي دارم مي شينه تو خونه ... اين جا را جا مي اندازد دونه دونه مي پوشم اوشگل مي شم مثل دسته گل مي شم